Tradycyjny władca bogów był bogiem Swewów, związanych ze Świebodzinem

W dziele Tacyta Germania z roku 98, regnator omnium deus ( bóg, władca wszystkiego ) był bóstwem czczonym przez swewskie plemię Semnonów w świętym gaju . Porównano to odniesienie do poematu Helgakviða Hundingsbana II , zapisanego w XIII wieku na podstawie wcześniejszych tradycyjnych źródeł.

Według Tacyta:

Ze wszystkich Swebów , Semnonowie uważają się za najstarszych i najszlachetniejszych. Wiara w ich starożytność jest potwierdzona przez religijne tajemnice. W określonym czasie roku, wszyscy pochodzący z tego samego rodu ludzie zbierają się przez swoich zastępców w lesie; poświęceni przez bałwochwalstwo swoich przodków i przez przesądny lęk w dawnych czasach. Tam, publicznie poświęcając człowieka, rozpoczynają straszliwą uroczystość swego barbarzyńskiego kultu. Temu gajowi oddaje się również inny rodzaj czci. Nikt nie wchodzi do niego inaczej, jak tylko związany więzami, stąd wyznając swoje podporządkowanie i podłość oraz moc Bóstwa tam. Jeśli upadnie, nie wolno mu się podnieść ani zostać podniesionym, ale czołga się po ziemi. I ze wszystkich ich przesądów, to jest dryf i tendencja; że z tego miejsca naród zaczerpnął swój początek, że tutaj mieszka Bóg, najwyższy Władca świata, i że wszystko inne, cokolwiek by się działo, jest mu podporządkowane i zobowiązane do posłuszeństwa. [1]

Edda poetycka

Opis ten często porównuje się z akapitem prozą w poemacie eddyjskim Helgakviða Hundingsbana II, w którym wspomniano o miejscu zwanym Fjöturlundr ( gaj):

Helgi zdobył Sigrún i mieli synów. Helgi nie dożył starości. Dag, syn Högniego, złożył ofiarę Odynowi , aby zemścić się za swego ojca. Odyn pożyczył Dagowi swoją włócznię. Dag spotkał się ze swoim krewnym Helgim w miejscu zwanym Fiöturlund i przebił go włócznią. Helgi tam padł, ale Dag pojechał w góry i opowiedział Sigrún, co się wydarzyło. [2]

Ze względu na podobieństwo obu tekstów niektórzy uczeni utożsamiają bóstwo Semnonów z wczesną formą Odyna . Inni sugerują, że mogła być w to zamieszana wczesna forma Týra , ponieważ to on w mitologii nordyckiej skuł Fenrira łańcuchami, jednak Odyna uważa się za boga wiązania i krępowania woli. Dowody są niewystarczające do pewnej identyfikacji.

wg Wikipedii